Iedere dag vraag ik een cursist kort iets over de cursus te schrijven met daarbij eventueel enkele foto’s.
Zo krijgen de thuisblijvers een beeld van wat er zich precies afspeelt en heeft iedereen een leuk verslag aan het einde van de cursus.
De stukjes worden niet iedere dag op de site gezet, omdat er geen internetverbinding is op het kasteel. Foto’s volgen later of soms direct, maar dan mondjesmaat…

Zaterdag 8 augustus

Iedereen van de popliedjes en flamencocursus is inmiddels weer vertrokken, weer dat melancholische gevoel…
Maar de laatste cursist is dit keer nog niet de hoek om of daar komen de eerste saxofonisten aangereden: Justus en Geeske die er vorig jaar ook waren. Na 1 minuut bespreken Justus en ik alweer de menu’s voor de komende week: hij heeft het hele jaar recepten verzameld en ik moet zeggen de komende week zal zeker interessant worden! Bij het nalopen van de voorraden ontdek ik dat alle rosé (180 liter!) er in twee weken doorheen is gejast! Het was dan ook schitterend weer deze week.
Coen

Zondag 9 augustus

De Bruijn gaat Bloggen
Zondag eerste blaasdag.

Er is veel gebeurd.
Arjen en Ton-Herman hebben uitgelegd wat niet uit te leggen valt.
Verhaallijnen in je hoofd, die je moet confronteren met je creativiteit en vervolgens gemodereerd door je zelfvertrouwen welhaast als vanzelf tot een geslaagde improvisatie leiden. Ik geloof dat het werkte, althans bij de anderen.
Echt knap hoe twee maten van “Summertime” door een groep van veertig saxen binnen de korste tijd een partij klanken oplevert, waar Darius Milhaud zijn neus niet voor zou hebben opgetrokken (Darius was doof).
Ik heb het allemaal horen gebeuren en ben apetrots op mijn mede cursisten. Maar ik heb ook gezien, dat tijdens de improvisaties de huiskat nergens te bekennen was. Die is toch muzikaler dan ik dacht.
André heeft bereikt wat niet te bereiken leek.
Veertig saxnovices en –novicen, zwaar geconcentreerd op een barok stuk muziek (Ton Herman was even weg), die in drie stappen al de indruk maakten een echt orkest te willen worden. Pavane klonk zoals het bedoeld was, André groeide in zijn rol. Er werd gelachen. Het was nog leuk ook en het werd nog gekker.
“…de volgende maten worden als een omgekeerde swing gespeeld en moeten een nonchalant toke-tokke-tok ritme opleveren dat past bij reggae…” Echt het is gezegd en we begrepen het nog ook ! Wie het ook begreep was de gemankeerde huiskip van Henk, die als kuiken in een mensengezin is opgegroeid, graag op schoot zit, haar eieren in een kartonnen doos legt en nu onder leiding van Bertus les krijgt in op stok gaan”. “tokke-tok…cést simple comme des poules. Je hoorde hem het denken.
Marco had nieuwe batterijen. Hij ging weer met een ijzeren strakheid van takke-tak ergens in de buurt van het bamboebos, maar wel goed te horen. En daarna ritmes, ritmes, ritmes. Het is niet mijn sterkste kant. Ik blijf moeite houden om iene-me-nutte, wikkerokke en Annemarie als muziek te ervaren. Ik heb te sterke associaties met de kleuterschool.
Ik kom er wel overheen.
Dat was dus zondag, dus de eerste blaasdag (mijn urinewegen hebben de bijnaam Yanagisawa-channels gekregen, dat past  erbij).
Op naar de maandag!
Justus

Maandag 10 augustus

Lief dagboek, het is prachtig weer vandaag. De zonaanbidders grijpen hun kans en volgen de improvisatietheorie van Ton-Herman in de volle ochtendzon. Een heel verhaal over tonale muziek, akkoorden, toonladders, maar vooral `val op als solist’ door middel van een ander ritme. Bij een deuntje uit het keyboard wordt een poging gedaan om te improviseren. Je ziet de spanning in de solist die aan de beurt is…! Echt leuk. In de verte horen we het doffe gedreun van bamboestokken onder de bezielende leiding van Marco: groep 2 heeft percussie les. Met naspeel duo’s sluiten we de workshop af. Tijd voor koffie. Na de koffie komen we wat langzaam op gang, maar dan gaan we toch echt aan de slag met de rifjes van Arjen en improviseren we er weer op los. Wat een takke herrie, maar volgens Arjen zijn de overgangen uitermate `teder’.
In de middag worden de orkeststukken onder handen genomen. Met name The Chicken zorgt voor veel hilariteit: de laatste noot in de 1e maat valt bij iedereen op een andere plaats, ha, ha! We doen ons best en het wordt een gezellige boel. In de koffiepauze wordt er door sommigen ijverig door gewerkt met behulp van het originele muziekje op de achtergrond. Moeilijk stuk, maar het geeft wel energie en daagt uit.
’s Middags krijgen we een technische uiteenzetting onder de titel `ken je sax’. Ik houd het voor gezien en knijp er stiekem tussenuit. Een mooie dag maar er is een limiet aan m’n theoretische inzichten van vandaag.
Onder het 2,5 uur durende snijwerk door de kookploeg hoor ik wat ik allemaal gemist heb. Gelukkig het staat ook op papier. We eten heerlijke couscous met vijgen en pistachenoten. De rosé en rode wijn vloeit weer rijkelijk, want zoals Jaap altijd zegt: zonder drank geen klank!
Ryanne

Dinsdag 11 augustus
Verdwaald in de donkere bossen van La Maison Neuve

Vandaag heeft mijn groep een workshop bij Ton-Herman gehad. Hij legde iets uit over pentatonische toonladders en dat was meteen volkomen duidelijk, en dus is hij de halve les bezig geweest met dingen herhalen.
Toen het eenmaal een beetje tot ons doorgedrongen was, gingen we improviseren met (beperkte) bluesladders. Dat vond ik eigenlijk niet veel aan, maar dat komt omdat ik niet zo houd van improviseren in een hele korte tijd en direct na iemand anders moeten spelen, om zo het hele rijtje af te gaan.
Daarna gingen we iets spelen met tonen uit die bluesladder, en vervolgens moest de volgende persoon dat naspelen. Dat was heel moeilijk maar het is natuurlijk wel belangrijk als je goed wilt kunnen improviseren: dan kan je namelijk spelen wat je in je hoofd hebt (als je überhaupt iets in je hoofd hebt natuurlijk…). Dit hebben we 2 of 3 rondes gedaan en toen gingen we (optioneel, of eigenlijk zijn alle lessen optioneel maar dit hoorde dus eigenlijk niet bij die les) weer improviseren, maar nu veel langer, en terwijl iemand aan het improviseren was speelde de rest de ‘background’ (een heel kort melodietje dat zich om de zoveel tellen herhaalt).
Dat vond ik echt ontzettend leuk, want zo doe ik dat ook altijd op les met Arjen. Op dat moment kwam ook gewoon voor de eerste keer deze week een goede improvisatie uit mijn saxofoon. (Afgezien van de laatste noot, een half geïntoneerde ‘a’ zegmaar…).
We hebben uiteraard ook nog gewoon stukken gespeeld, maar ik weet niet of het verder interessant is om daar verder nog iets over te melden. Ik weet ook eigenlijk niet of ik dat wel kan, want ik ben het zo’n beetje vergeten…
Het is de bedoeling dat in ieder geval ik probeer om steeds iets langer op te blijven, wat tot dusver nog wel gelukt is. Maar ik denk dat we het onszelf nog moeilijk gaan maken aangezien we vandaag tot half 3 zijn opgebleven, en we nog een aantal dagen moeten.
We hebben vandaag gegeten (ja, je gelooft het niet), maar ik weet niet precies wat het allemaal was, haha. Er was in ieder geval iets met eend, witte bonen in tomatensaus (volgens mij, het kunnen ook andere bonen geweest zijn, maar ik heb eigenlijk nog nooit witte bonen in tomatensaus gegeten) en groente waar onder anderen courgette in zat. Voor de details moet je uiteraard bij Justus zijn.
Na het eten heb ik nog een hele tijd zitten praten met allemaal mensjes.
Het was vandaag vrij bewolkt en dus kon je de sterren niet zo goed zien. Dat was wel jammer. We hebben gisteren namelijk 2 vallende sterren gezien (of nou ja, ik zag er maar 1), en dat was wel heel mooi om te zien.
Maar goed, nu even iets interessants…
’s nachts had Ton-Herman opeens het geweldige idee om het naar het bamboebos te gaan. Dus ik, Ton-Herman, Bob, Marco, Mart en vast nog wel iemand gingen het bos in terwijl het pikdonker was, maar we hadden gelukkig wel 3 zaklampjes bij ons.
Op een gegeven moment vonden we inderdaad een bamboebos, maar dat was natuurlijk niet groot genoeg en dus gingen we op zoek naar ‘het grote bamboebos van La Maison Neuve’.
Als we terug waren gelopen waren we er zo geweest, zoals ik al tegen de anderen zei, maar nee: Ton-Herman schijnt er heilig van overtuigd te zijn dat als je maar níet op het pad loopt, je altijd komt waar je wezen wilt. Dus wij door de berm heen…
Door de donkere moerassen, vleesetende brandnetels en er waren overal spinnenwebben.
Ja, je begrijpt het al, iedereen in paniek natuurlijk.
Wonder boven wonder vonden we de grote vijver (ja, de grote vijver, dus niet die 6 die we al waren tegengekomen) die naast het bamboebos ligt.
Alleen dan niet de goede kant van de vijver…
Ton-Herman stapte van zijn geloof af en gaf toe dat we misschien toch maar beter terug konden gaan, alleen waren we een beetje vergeten hoe. Dus wij sloegen lukraak een pad in dat omhoog liep, dat zowaar nog het goede pad bleek te zijn ook. Opeens begon er iets ontzettend te ritselen in de struikjes, maar ik heb echt geen idee wat dat was. Waarschijnlijk een vos of zoiets. Bob dacht dat het een neushoorn was, wat uiteraard ook een hele goede mogelijkheid is.
We bereikten het kasteel weer en gingen deze keer de goede kant op. We kwamen bij het bamboebos en besloten er 1 mee te nemen (nee, niet 1 bamboebos, 1 bamboeboom… of hoe je het ook wilt noemen). Dus we trokken ‘m uit de grond en hebben ‘m meegenomen naar het kasteel. Hij was zo hoog dat we er het bovenste raam aan de voorkant mee konden wassen… afgezien van het feit dat het een boom is natuurlijk.
Ja, wat je allemaal niet kunt beleven op saxofoonvakantie…
Heidi

Woensdag 12 augustus

Vanmorgen werd de ontbijtploeg aangenaam verrast met de door de nacht(brakers)ploeg gedane afwas van de omvangrijke (borrel)vaat. Klasse! Hierdoor kon het ontbijt snel worden geserveerd. De bel voor het ontbijt werd al omstreeks halfnegen geluid. Anders dan voorbije dagen stond men niet in de rij. De ontbijtploeg kon dus in alle rust zelf ontbijten en de ontbijtboel ruim voor aanvang van het programma opruimen. Wederom werd schrijver dezes gecomplimenteerd met zijn verrassende keukenoutfit. Waarvoor dank!
Ons eerste programmaonderdeel was de percussieworkshop geleid door onze immer goedlachse Marco. Beginnend met applaus en andere (klap)oefeningen, zoals trommelstokkenslaan, het stampen met  bamboostokken inclusief improvisatie (!), voetenstampen en het slaken van (oerwoud)kreten, uiteraard allemaal in een bepaald ritme werd de workshop ook in stijl beëindigd met geklap, gejoel en gefluit op de vingers. Eén van de dames bleek daarin zeer bedreven. Zij placht vroeger haar kinderen op deze manier naar huis te fluiten.
Na de koffiebreak was het beurt aan Arjan om ons vertrouwd te maken met het stuk Fur Piece van de beroemde altist Johnny Hodges. Er mocht worden geïmproviseerd op een bluesthema terwijl anderen rifs speelden. Vervolgens werden de nummers “Time is tight” (Booker T and the MG’s) en “Spooky’s day off “(Swinging soul machine) uitgebreid onder handen genomen.
Dit leidde vaak tot euforische taferelen mede door de voortreffelijke begeleiding van Marco op slagwerk en Tom Harmen op piano of basgitaar. En toen was het weer tijd voor de lunch, ook deze keer verzorgd door onze uitstekende lunchploeg.
Na de lunch repeteren van de klassieke stukken als Dido en Aeneas (Henry Purcell) en Pavane (Gabriël Fauré) onder leiding van André, gevolg door de The Chicken (Jaco Pastorius) met een zeer dynamisch begin en het supersnelle Miss Bitch van Ben Herman (New Cool Collective).
De middag werd besloten met het doornemen van speciale hulpgrepen en het oefenen van  “speciale”effecten. Na dit toch wel intensieve programma hadden sommigen er nog geen genoeg van en bleven, in afwachting van het diner , in groepjes nog wat samenspelen.
Het duurde enige tijd maar het wachten werd ruimschoots beloond! We kregen een voortreffelijke rijstmaaltijd voorgezet met ijs met wodka als toetje. Met dank aan de snijploeg.
Tijdens het diner werden we nog door een bekende gitarist geïnformeerd over de juiste uitspraak van het woord flamenco (van de gelijknamige spaanse dans). Verrassend was dat het woord  flamenco oorspronkelijk een scheldwoord was voor de vlaamse soldaten die ( niet zo geliefde) koning Philips II  moesten bewaken.
Tot zover het verslag van woensdag 12 augustus. Morgenavond staat er een bezoek aan Poitiers gepland waar een geweldige, wereldberoemde saxofonist zal optreden.
Hendrik Jan

Donderdag 13 augustus

Vandaag gingen we naar het concert van Manu Dibango in Poitiers.
Na een lekker bord spaghetti en een opfrisbeurt zijn we om ongeveer 19.45 uur vertrokken richting de stad. Iets over 21.00 uur betraden de saxofonist en zijn band het podium.
Het was erg leuk om te horen en zien dat veel behandelde aspecten werden toegepast. Zo maakte hij tijdens de nummers gebruik van de “vraag en antwoord-structuur” en om goed op te vallen speelde hij o.a. in het hoge register. De hele band maakte er echt een show van, met name de drumsolo’s vielen erg in de smaak bij het publiek.
Maureen en Linsey

Vrijdag 14 augustus

Het einde van de sax vakantie is nu erg dichtbij. Gisteren begonnen velen te merken dat we al vele dagen zeer intensief spelen. Beurse onderlippen, pijnlijke buikspieren, spierpijn in de wangen. Maar we hebben het er allemaal voor over en we vliegen vooruit. We hebben daarom naast het sax spelen ook maar een choreografie ingestudeerd. Zag er volgens mij erg gelikt uit, maar we hebben ook erg veel gelachen. Er zijn namelijk docent(en) die wel erg enthousiast zijn maar geen getalenteerde dansers zijn (heb maar niet naar de amateursaxofonisten gekeken want dat is waarschijnlijk minstens zo amusant). Maar ach, enthousiasme maakt veel goed
Blijkt er nu net hier in de buurt ook een saxofoon- festival te zijn en we zijn met zijn allen daar naar toe geweest. Erg gezellig en je hoort weer eens wat je zelf allemaal nog moet leren.

In de avonduren is het nog erg gezellig geworden waarin tot in de late uurtjes nog veel discussies zijn gevoerd. Vandaag wordt er weer fanatiek geblazen. Tja we zijn nu eenmaal in voorbereiding voor het concert dat we onszelf gaan geven (inclusief wat aanhang die eigenlijk alles al gehoord heeft)  en ja, we willen natuurlijk niet voor het publiek afgaan. De band is nu ook weer uitgebreid met een gitarist. Het begint dus steeds leuker te klinken.
Wat ik heerlijk vind, is dat we met zoveel verschillende stijlen in aanraking komen. Het programma omvat barok muziekstukken maar ook diverse swing stukken en natuurlijk moet er ook geïmproviseerd worden. Het verbaast me enorm hoeveel stukken we in zo’n korte tijd heel behoorlijk onder de knie krijgen. En het zijn zeker geen simpele stukken. En ondanks (of dankzij?) het hele harde werken, wordt er ook enorm gelachen. Mogelijk komt daar de spierpijn in mijn buik vandaan.
Ga nu weer gauw oefenen voor het concert aan onszelf (echt jammer dat er geen echt publiek is) en voor de bonte avond
Diny

Zaterdag 15 augustus 2009

Vrijdagavond was erg leuk, iedereen speelde erg mooi en ook het open podium was weer een succes: serieuze stukken, afgewisseld met geimproviseerde muziek en een totaal gestoorde edoch meesterlijke act van Geeske: heerlijk!
Trouwens: zou Justus zijn camera bij zich hebben? Tot slot jamden André, Arjen, Ton-Herman en Ernezt tot een uurtje of half drie: absolute top!
Zaterdag wéér dat afscheid en wéér dat melancholische gevoel een heleboel (nieuwe) vrienden een hele tijd weer niet te zien en nu echt definitief alleen achterblijven want dit was de laatste cursus dit jaar…
Ik ben stiekum al weer bezig met de voorbereidingen voor volgend seizoen, was het maar vast zover!
Coen