Weblogs gitaar en djembé 2009

Iedere dag vraag ik een cursist kort iets over de cursus te schrijven met daarbij eventueel enkele foto’s.
Zo krijgen de thuisblijvers een beeld van wat er zich precies afspeelt en heeft iedereen een leuk verslag aan het einde van de cursus.
De stukjes worden niet iedere dag op de site gezet, omdat er geen internetverbinding is op het kasteel. Foto’s volgen later of soms direct, maar dan mondjesmaat…

Woensdag 22 juli

Alvast vertrokken naar La Maison Neuve om de nodige voorbereidingen te doen. De bekende weg naar Frankrijk gereden die pas echt leuk wordt na Lille: glooiende kortgemaaide graanvelden, maïs en zonnebloemen. Dan ben je echt in Frankrijk! Zonder noemenswaardig oponthoud (7 minuten vertraging op de “périférique intérieur”) in 7,5 uur hier naartoe gekacheld. Als ik op de oprijlaan rijd, stopt mijn hart eventjes: wat is dit toch een betoverende plek. Een rondje over terrein leert me dat er weer een aantal dingen verbeterd zijn! De kasteelheer had voor ’s avond een lekkere wildzwijnterrine met zelfgemaakte kersenjam vooraf, als hoofdgerecht een stoofpotje met veel rozemarijn daarbij mooie aardappels en “haricots verts”, dit uiteraard na verschillende kazen. Geen onaardig begin!
Coen

Donderdag 23 juli

Uitstekend geslapen in het kasteel, maar nu serieus aan de slag: er moet nog behoorlijk wat geboend worden en er moeten alvast groot boodschappen ingeslagen worden. Zal ik nu 1 of 2 pallets met water bestellen? Zou 300 liter wijn genoeg zijn? Vandaag zijn Jan en Judy vandaag de troepen komen versterken. Henk installeert nog een nieuwe wastafel in één van de kamers en ook Bertus en Riet zijn hard aan het werk om alles op tijd klaar te hebben voordat de eerste cursisten arriveren. Erg merkwaardig weer: stevige druilregenbuien en daarna weer een strakblauwe lucht…
Coen

Vrijdag 24 juli

De laatste voorbereidingen, we liggen behoorlijk op schema. De koelkasten zijn geschrobd, de eetzaal is ingericht. Alle boodschappen gedaan, nog wat mail gecheckt en toen belde Norbert, de docent pop….
Hij zou donderdag thuiskomen met het vliegtuig uit Italië. Het liep echter anders: het vliegtuig ging niet, dus rechtstreeks met de trein uit Italië naar Frankrijk. In Frankrijk veel vertragingen. Tot overmaat van ramp verkocht men Norbert Parijs een kaartje naar Chateauroux i.p.v. naar Chatellerault, aaaargghhhh!!! Uiteindelijk stond hij, na twee dagen reizen om 23.00 uur op het station in Tours. Ik was gewaarschuwd en stond hem daar op te wachten met de auto. Om 0.15 uur was hij eindelijk gearriveerd!
Coen

Zaterdag 25 juli 2009

De reis is begonnen. Eindelijk, bepakt en bezakt naar Frankrijk voor een week “muziek in de vakantie”. Ik zit relaxed te genieten van het vooruitzicht. De jongens (Arjen en Merijn) beginnen zich langzamerhand iets ongemakkelijker te voelen. Hoe hoog is het niveau en waaraan zullen we mee gaan doen. Ik geniet al bij het idee waarvan ik kan gaan genieten. Gewoon mijn zintuigen gebruiken. Kijken, ruiken en luisteren.
Marion

Zondag 26 juli

De taken zijn verdeeld, iedereen weet waar hij of zij aan toe is. Er heerst rust. Het is een groot terrein en overal waar je loopt kom je mensen tegen. Voor het kasteel op een stoeltje onder een boom zit iemand een stukje te spelen. Een stukje verder in een schuurtje zijn een aantal cursisten die spelen de bas. Heerlijk om naar te luisteren, even overweeg ik om te gaan zingen en dansen. Maar laat ik dat maar niet doen. Gewoon luisteren is ook heerlijk. De eerste lessen zijn gevolgd en de paniek is hier en daar hoorbaar. “Tjonge het is best wel heftig”. Om een beetje de namen te leren kennen loopt bijna iedereen met een naambordje op. Arnout is zijn bordje helaas kwijt geraakt. “He, waar is je naambordje Arnout”? “Zie je, dit is ook een manier, je weet nu hoe ik heet”.

Marion

De eerste dag volg je zoveel mogelijk alle lessen om te ervaren wat het is en welk niveau je aan kan. Klassiek, flamenco, pop, djembe en natuurlijk voor de bassen de baslessen. Per dag dus 4 x 1 ½ uur! Je hebt thuis al de notatie uit kunnen printen. Goed het schema volgen maar dan klopt het uiteindelijk wel allemaal. Het wordt een dag waarin je hoofd steeds voller komt te zitten met alle nieuwe muziek en indrukken. Leuk om met zoveel mensen met dezelfde passie bezig te zijn. Dat levert genoeg oefen-en gespreksstof op! Op het einde van de dag na zoveel uren zitten is het advies van het kussentje mee toch een hele goede geweest. Had ik die nu maar opgevolgd! Voor het avondeten wordt klokslag 20.00 gebeld zodat iedereen op het terrein kan weten dat hij/zij aan kan schuiven! Wat een luxe!

Na het eten begint het al wat donker te worden. De vuurkorf gaat aan. Men blijft in groepjes her en der gezellig bij elkaar zitten en er zijn altijd wel een paar mensen die voor een muzikale verrassing zorgen. Een gratis heerlijk gitaar concert’je’van Coen en Dick om met je neus bovenop te zitten en te luisteren. Buiten wordt er door Bertus een hele tijd in de lucht gekeken. Er zit een nest uilen in de toren van de duiventil en in de avond heb je kans dat je moeder en vaderuil uit zitten vliegen. Het gekrijs van de jongen is duidelijk hoorbaar. Verder lopend naar het kasteel, alleen verlicht door enkele kleine lampjes valt de prachtige sterrenhemel op, je loopt dus de hele tijd met je gezicht naar boven om niks te missen. En als je de weg nu maar blindelings kent dan is er niks aan de hand, maar als dat niet het geval is dan………….. Op je ‘kasteelkamer’ eerste de lampen uit en dan pas het raam open waardoor het s’nachts heerlijk fris wordt om te slapen. Morgen is er weer en dag.
Thea

Maandag 27 juli

Zondagnacht liggen wij sterren te kijken. Na een lange zondag muziek maken waren daar wel aan toe. We liggen languit in het gras met wat rosé en een achtergrondmuziekje. Het was echter wel een beetje koud aan het worden. Om half 3 was het wel bedtijd want de volgende dag moesten we weer vroeg op om de dag te beginnen met flamenco. Het begint al heel leuk te klinken. Jammer genoeg ging het te regenen, maar zoals je weet: na regen komt zonneschijn. Na de andere gitaarlessen en de djembé was het etenstijd. Vandaag stond er meloen als voorgerecht, worst en aardappeltjes als hoofdgerecht en ijs met wodka als toetje op het menu. Door de wodka was het uiteraard een groot succes. Toen het wat kouder werd ging de vuurkorf aan, maar wij sloten de dag weer af met sterrenkijken.
Het nachtclubje: David, Tomas, Arnout en Bodil

Dinsdag 28 juli 2009

We zitten nog aan tafel, het dessert, een crême brûlée is net verorberd. Onze jonge keukenmeesters hebben ons weer een voortreffelijk diner voorgeschoteld. Ieder jaar is dat naast de muziek dagelijks weer een feest, een van de tradities van deze bijzondere week. Ik spreek uit ervaring, naast een flamencoweek is dit al weer mijn vijfde gitaarweek. Een fantastische plek in la douce France, dit gitaarkasteel. Geen televisie, geen radio, geen kranten, geen internet, alleen muziek, muziek, muziek en andere goede “choses de la vie”. De muzikale stoomwals die over ons heen dendert ervaar ik als een reinigende brainwash. Keihard werken, met als hoogtepunt het afsluitende concert op de vrijdag. Met 35 cursisten van allerlei pluimage met 6 gitaardocenten hebben we één ding gemeen: De liefde voor de gitaar! Ik geef toe en berust erin: ik heb de gitaarziekte maar wil niet behandeld worden….. Na iedere gitaarweek voel ik me gesloopt en denk: dit doe ik nooit meer. Toch ben ik in het begin van het jaar daarop weer heel snel met mijn aanmelding voor de volgende cursus!
Hans

Het is woensdag, op de helft dus. Met de enige vrije middag in een hele week vol programma – je kunt er de hele dag zoet mee zijn als je daarvoor kiest. Vanmiddag tijd om wat samen te oefenen en tips door te geven over aanslag, vingerzettingen, accoord wisselingen enz. Een hele bron van inspiratie. Voor een gedetailleerde tussenstand van “Gitaar, Gitaar, Gitaar & Djembé” het volgende: De flamenco spitst zich toe op het uitzoeken van de falsetas en het compas van de Bulerias aan de hand van de eerdere uitleg en de opgenomen geluidsfragmenten. De popmuziek in een grote variëteit begint al lekker te swingen maar mag nog wel scherper – gaat nog wel lukken komende dagen– de tips over improviseren en maat zijn heel nuttig. De klassiek gitaar muziek krijgt inmiddels vorm, soms ontluikt al de intensheid van het ensemble in Borodin / De Falla. De lastige problematische stukjes zijn bekend – leuk voor de vrije middag :-).
Na de djembé instructie is er weer lekker ongedwongen gedanst met vrij percussie spelen. Over de accomodatie en de culinaire wonderen is al geschreven. Vandaag wederom een feest met een sfeervol kampvuur met naturel knallend vuurwerk van bamboe, wijn en muziek.
Arjen

Donderdag 30 juli 2009

Het is inmiddels zo rond elf uur ’s avonds en de stemming zit er goed in. Na een ingespannen en toch zo’n ontspannen dag is er na de heerlijke zalm van de barbecue en een heerlijke worteltjespuree nog steeds energie genoeg om samen met Gerda een ieniemienie-workshop Flamenco te doen(kunnen we nog intekenen voor volgende week please?). Niets werkt zo stimulerend als een goede maaltijd en deze ontspannen sfeer. Wat een fantastische avond en dan moet het spectaculaire eindslot nog komen……! We zingen en klappen dat het een lieve lust is, gooien er zelfs een rumba tegen aan. Dankzij Gerda, die ons zonder schroom wegwijs maakt in de beginselen van de flamenco. Olé! Dit is mijn eerste gitaar, gitaar, gitaar en djembé week met heel veel gitaar en minstens zoveel djembé, omdat Hans een masterclass heeft ingevoerd. Ieder ochtend zitten we met z’n drieën en the one and only Hans natuurlijk in het bos hier vlakbij en trommelen van alles naar beneden, één dag zelfs een echte onweersbui! Vooral het werken aan het beheersen van de doundoun is een uitdaging. Wat een sfeertje, wat een heerlijke verscheidenheid aan mensen en het allermooiste vind ik dat het gewoon de aller natuurlijkste zaak van de wereld is, dat iedereen vooral zichzelf blijft en volop kan genieten van de muziek op de eerste plaats, van Iris, Coen, Joost, Hans, Norbert en – last but not least – Jan natuurlijk en van elkaar. Jong, ietsje ouder en nog wat meer, het is er allemaal. Iedereen heeft weer hard gewerkt vandaag en we kijken allemaal uit naar het concert van morgenavond. Ik geniet en met mij vele anderen. Kan ik voor volgend jaar alvast een plaatsje reserveren?
Berna

Vrijdag 31 juli 2009

Nog even over donderdagavond – we heben tot 2 uur ’s nachts bij de vuurkorf gezeten en liedjes gezongen uit de klassieke bundel: “In ’t groene dal in ’t stille dal”, klassiekers van Boudewijn de Groot en naarmate de avond vorderde ook meliger teksten. Vandaag hadden we een ingekort programma zodat we extra tijd hadden om onze partijen te oefenen voor de uitvoering. In de loop van de dag is er zelfs een heleboel publiek bijgekomen: de zus van Marin, de moeder en broer van Liam, en een vriendin van de familie Liam. De generale repetitie hoort traditioneel slecht te gaan, en ik moet zeggen: soms is ons dat gelukt, maar sommige andere nummers gingen vandaag voor het eerst eindelijk een beetje te lopen. Onze uitvoering ‘voor het echt’ hebben we gehouden in de normale oefenruimte, tenslotte zijn we daar gewend aan de akoestiek en voor echte musici is dat heel belangrijk 🙂 Baantjer was helaas al begonnen voordat ik op mijn plek zat – Coen bleek niet te dirigeren maar speelde mee (wat ik niet wist) en ik was nog met de videocamera bezig (wat Coen kennelijk niet wist). Verder blijkt dat diverse melodieën erg flexibel inzetbaar zijn! Het is heel leuk om met echt publiek te spelen! Ook daardoor is het al anders dan een repetitie. Het nachtclubje (zie boven) had een leuk dansje maar wilden dat niet op het podium vertonen. Uiteindelijk durfden ze het wel achter in de zaal. Daarna was het lekker eten, met worstjes en spiesjes van de BBQ en heel veel lekkere salades, fruit en allerlei lekker franse kazen. Daarna startte de bonte avond (oeioei, als Coen dit maar niet leest, ik moet het ‘Open Podium’ noemen.) Maar het moet gezegd – het was een bijzonder mooie uitvoering van verschillende natuurtalenten. Alle genres kwamen aan bod: van flamenco via klassiek tot aan een hardrock versie van Pachelbel’s beroemde canon. Ook de jongste deelnemer wist de toeschouwers van hun stoel te krijgen: Merijn speelde een virtuose Quanteru. Het is nu 2 uur ’s nachts en ( zoals veel eerdere nachten) hebben we nog geen slaap. Dus we weten niet wat de nacht nog voor spannends gaat brengen. Vuurwerk? Watergevechten? Een optreden van Le Phantôme de la Maison Neuve? Het is wel duidelijk dat het nog geen tijd is om te gaan slapen. Wat we wel weten is dat het een heeeeeeel gezellige week is geweest, en we kijken al weer uit naar het volgende jaar. Volgend jaar zijn we in ieder geval weer een jaar enthousiast gitaar spelen verder dus gaat het nòg beter 😉
Froukje en Marcel

Zaterdag 1 augustus 2009

Na een uitgebreid afscheid is bijna iedereen is vertrokken. Een paar die-hards blijven om de volgende cursus ook mee te doen. Merkwaardig hoe snel zo’n week voorbij gaat en wat voor een melancholisch gevoel dat oplevert voor de achterblijvers: helemaal alleen…
Maar eigenlijk is daar geen tijd voor: boodschappen doen voor de volgende cursus, hangen alle route-aanwijzing-bordjes er nog? Een nieuwe bestelling doen bij de bakker. Het opruimen van de eetzaal blijkt niet nodig: iedereen had keurig zijn eigen spullen afgewassen en in de kast gezet! In het kasteel is alles ook al klaar voor de volgende bups…
De eerste nieuwe gasten zijn er al!
Coen